บทใหม่
อย่าสนิทกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าฉัน แทคยอนกระพริบไล่น้ำตาออกจากดวงตา 'ถ้านายชอบผู้หญิงก็อย่ามาทำดีกับฉัน'แทคยอนไม่อาจเก็บรั้งน้ำตาไว้ได้แล้ว เค้าเดินเข้าไปหลบหลังฉากเพื่อซ่อนน้ำตาที่กำลังร่วงออกมา
นิชคุณผละออกจากกลุ่มผู้หญิงเค้าตรงกลับมาหากลุ่มเพื่อนๆของเค้า เค้าคุยกับทุกคนอย่างออกรสและมาแทคยอนเป็นคนสุดท้าย
" แทค ไปกินข้าวกัน" นิชคุณสะกิดแทคยอน
" ไม่ล่ะ ฉันไม่หิว" แทคยอนไม่หันมามองนิชคุณสักนิด เค้าก้มหน้าเล่นเกมส์ในมือถือเเกล้งทำเป็นว่าไม่สนใจ
" อ่าวเหรอ งั้นพวกฉันไปกินข้าวแล้วนะ" นิชคุณผละออกไปหากลุ่มจุนโฮทันที ทิ้งแทคยอนไว้ที่ห้องทำงานคนเดียว
แทคยอนเหลือบตามองตามหลังของผิวขาวหายลับไป การหลงรักเพื่อนร่วมงานตัวเองเป็นสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้น และยิ่งเพื่อนร่วมงานคนนี้เป็นผู้ชายที่รักได้แต่ผู้หญิงแล้ว การที่จะแสดงความรู้สึกอะไรออกไปมันเป็นไปไม่ได้เลย
อึก อึก แทคยอนปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา ดีที่เวลานี้ทีมงานออกไปหมดแล้ว
ฉันไม่น่าปล่อยใจไปรักนายเลยคุณ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง
" พี่แทคไม่มากินข้าวเหรอ" อูด้งทัก
" เห็นบอกว่าไม่หิวอะ" นิชคุณตอบ
" แทคมันมีช่วงเวลาไม่หิวด้วยเหรอ" จุนเคถาม
" งั้นเดี๋ยวผมไปตามนะ" ชานชองอาสา
ชานเดินเข้ามาเห็นแทคยอนนั่งร้องไห้อยู่ ชานไม่รู้ว่าแทคร้องไห้ทำไม แต่เค้าควรให้เวลาส่วนตัวกับแทคยอนบ้าง เค้าเดินกลับไปที่โรงอาหาร
และบอกว่าแทคยังไม่อยากกินข้าว ชานเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ
" ไปไหนน่ะชาน" จุนโฮร้องถามเมื่อกินข้าวเสร็จชานชองก็เดินไปในโซนของเบอเกอรี่
ชานซองหันมายิ้มหวานใส่
" ของหวานหลังอาหารไง" 'ขอบใจผมด้วยนะพี่แทค' ชานชองยิ้มออกมาคนเดียว
ขณะขึ้นรถกลับ แทคยอนก็บ่นว่าหิวขึ้นมาแต่ทุกคนไม่ทันได้บ่นเรื่องแทคยอนไม่ยอมออกมากินข้าวเอง ขนมปังหลายชิ้นก็ล่วงลงมาบนตักแทคยอน
" กินสิ" ชานชองพูดแบบไม่มองหน้าใคร เนี่ยของปลอบใจคนทุกข์ใจเลยนะ
" ขอบใจ" แทคยอนยิ้มให้ชานชองเล็กน้อย วันนี้แทคยอนดูนิ่งกว่าทุกวัน เค้าดูมีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นจนทุกคนรู้สึกแปลกใจแต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปทักเพราะแทคยอนตั้งปราการอะไรสักอย่างออกมาว่าเค้าต้องการอยู่คนเดียว
2-3 วันที่ผ่านมาการทำงานผ่านไปได้ด้วยดีแต่บรรยากาศรอบตัวแทคยอนยังคงเหมือนเดิม เค้าคุยและเล่นน้อยลง ใครมาเล่นด้วยก็นิ่งกลับไม่ค่อยตอบสนอง และดูเหมือนเหม่อลอยตลอดเวลา
ชานกังวลใจมากเค้าตัดสินใจจะปรึกษาพี่ใหญ่ของวงแทนที่จะเป็นนิชคุณ เพราะวันนั้นเเม้แต่นิชคุณก็พาแทคยอนมากินข้าวด้วยไม่ได้
"ฮยอง คุยกันหน่อยสิ" ชานคุยกะจุนเค จุนเคจึงตัดสินใจไปคุยกับแทคยอนในคืนวันนั้น
สิ่งที่แทคพูดออกมาทำให้จุนเคเป็นกังวล แทคอาจตัดสินใจออกจากวงด้วยเหตุผลที่ว่า
เค้ารักนิชคุณ การเป็นเกย์ทำให้เค้าไม่เป็นที่ยอมรับ เค้าทรมานมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นในใจเค้า เค้าไม่อาจทนได้
" เปิดใจหน่อยแทค นายเป็นผู้ใหญ่เเล้ว ฉันเชื่อว่านายจะผ่านไปได้ " จุนเคสวมกอดแทคยอนเบาๆ
วันรุ่งขึ้น จุนเคพยายามเอนเตอร์เทรนแทคยอนตลอดเวลาพยายามให้น้องชายคนนี้ไม่เหงา เพราะความเหงาจะกัดกร่อนหัวใจของเค้า
" ฮยอง จุนเคเป็นอะไรรึเปล่า" ด้งถามนิชคุณ
" ไม่รู้สิ" นิชคุณตอบขำๆ
ชานยิ้มคนเดียว มีคนช่วยแบ่งเบาหน้าที่ไปแล้ว แม้ฮยองจะไม่ได้บอกเหตุผลว่าทำไมแต่บรรยากาศมันก็ดีขึ้น
" คุณ..พี่ทะเลาะอะไรกับแทครึเปล่า หมอนั่นไม่คุยกับพี่เลยนะ" จุนโฮโพลงขึ้นมา
นิชคุณทำหน้าครุ่นคิด " ไม่นี่" ระยะนี้แทคยอนหลบหน้าเค้าตลอดเลย แปลกจริงๆด้วย
นิชคุณพยายามหาโอกาสเข้าหาแทคยอน จุนเคก็เข้ามาขัดตลอด
" พี่ทำแบบนี้ทำไม" นิชคุณทำสีหน้าไม่พอใจ
" ทำอะไร" จุนเคแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง เค้าล็อกคอนิชคุณและพาออกไปนอกห้องแต่งตัวที่เหลือแต่แทคยอนคนเดียว
ให้เวลามันหน่อยคุณ อย่าเร่งเร้า จุนเคได้แต่คิดในใจ
" แทค นายเป็นอะไร" นิชคุณถามแทคยอนขณะเดินขึ้นเวที เวลานี้เป็นเวลาเดียวที่นิชคุณได้ยืนใกล้แทคยอน เค้าเริ่มหงุดหงิดกับแทคยอน
" เปล่า เลิกคิดเรื่องไร้สาระซะ" แทคยอนตอบด้วยใบหน้าเรียบเชย อีก3 นาทีต้องออกสู่เวทีแล้ว
" นายหลบหน้าฉัน ไม่คุยกับฉัน " นิชคุณพูดแบบไม่ไว้ใจ
แทคยอนกำมือแน่น ทำนบน้ำตาของเค้ากำลังจะพัง
" เปล่านี่" แทคยอนพูดเบาๆ
" แทคยอนจบคอนเสริฐนี้เราต้องคุยกัน" นิชคุณพูดเสียงเครียด
"บอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีไงเล่า ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง!! " แทคยอนหันมาตวาดใส่นิชคุณ บรรดาสมาชิกมองกันเป็นตาเดียว นิชคุณสะดุ้งเฮือก และอึ้ง มีน้ำตา2 หยดไหลออกมาจากตาแทคยอน แต่นิชคุณไม่ทันได้เห็นมัน
เสียงกรี๊ดดังขึ้น เหล่าไอดอลต้องออกไปทำงานกันแล้ว แทคยอนเต้นช้าไป2-3 จังหวะ แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ในท่อนเพลงที่เศร้าเหลือเกิน จุนเคแอบเห็นแทคยอนร้องไห้ออกมา
บ้าเอ้ย!! สิ่งที่จุนเคกลัวมันเกิดขึ้นแล้ว อ๊ค แทคยอนไม่สามารถสะกดอารมณ์ตัวเองได้
เมื่อจบคอนแทคยอนตรงดิ่งกลับหอพักเลย นิชคุณไม่ได้ตามไป เค้านั่งนิ่งในห้องแต่งตัว บรรยากาศในห้องแต่งตัวเงียบสนิท
" ฮยอง" ชานเรียกนิชคุณ " ไม่เป็นอะไรนะ"
" อืม " นิชคุณเงยหน้าสบตาชานชอง
"ฉันจะหาเวลาคุยกับแทคยอนให้รู้เรื่องเอง" นิชคุณพูดออกมาในห้องแต่งตัว
" อย่าคุณ!!.. ปล่อยมันไปก่อนอย่าไปยุ่ง" พี่ใหญ่แดกูพูดขึ้น
" แทคกำลังทำให้พวกเรามีปัญหาในการทำงานนะฮยอง" นิชคุณพูดเสียงเข้ม
จุนเคถอนหายใจ
" คุยกันดีๆ..ใจเย็นๆนะคุณ...ไม่งั้นคนที่เสียใจที่สุดอาจเป็นนาย" จุนเคมองหน้านิชคุณ
นิชคุณตรงกลับบ้าน เค้าเห็นประตูห้องแทคเปิดอยู่ เค้าเดินเข้าไปเห็นแทคยอนกำลังเก็บของ
" นายทำอะไร" นิชคุณมองไปทั่วห้อง
" ฉันจะไปจากที่นี่" แทคยอนพูดออกมาโดยไม่หันมามองนิชคุณ
" แล้วจะไปอยู่ไหน ลุงผักบอกเหรอ" นิชคุณทำหน้านิ่ว
" เปล่า ฉันจะกลับบ้าน" แทคยอนพูดต่อ
" บอสตัน?" นิชคุณงง
" อืม" แทคยอนตอบ
นิชคุณเริ่มเข้าเรื่อง
" นายเป็นอะไรแทค หันมาคุยกันก่อน " นิชคุณถามแทคยอน
" นายไม่พอใจอะไรฉันรึเปล่า นายหลบหน้าฉัน " นิชคุณถามคำถามเดิม
" ฉันบอกแล้วว่าเปล่า" แทคยอนยังคงน้ำเสียงเรียบ
" งั้นนายก็กันมามองหน้าฉันสิ" นิชคุณเดินเข้ายืนข้างแทคยอน
" แค่มองหน้าฉันมันยากรึไง" นิชคุณเริ่มโมโห
" นายทำให้พวกเราทำงานหนักขึ้น นายทำทีมเสีย" นิชคุณตวาดแทคยอน
แทคยอนยืนขึ้นเต็มความสูง เค้าสบตานิชคุณ " พอใจรึยัง " ใบหน้าแทคยอนแสดงความเถื่อนดิบออกมา
" นายทำให้มันเป็นธรรมชาติไม่ได้เหรอ " นิชคุณพูดประชด
แทคยอนพลักนิชคุณลงนอนบนเตียง แทคยอนขึ้นคร่อมนิชคุณ เค้าล็อกแขน2 ข้างของนิชคุณขึ้นเหนือหัว และก้มลงจูบปากนิชคุณหนักๆ
"อื้ม อื้อ" นิชคุณพยายามดิ้น แต่ไร้ผล แทคยอนไร้เล็มริมฝีปากของนิชคุณไปเรื่อยๆ จูบเบา และใช้ลิ้นหนาเลียริมฝีปากชื้นที่เเดงช้ำ
"โอ้ย!! " เลือดสดๆหลายหยด ไหลออกมาจากลิ้นแทคยอน นิชคุณกัดที่ปลายลิ้นแทคยอน แทคยอนปล่อยมือนิชคุณทันที
" นายนี่มันเลวจริงๆแทคยอน" นิชคุณโมโหหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธและอาย ไอ้เเมวบ้านี่จับเค้ากด
"55555" แทคยอนหัวเราะออกมา
" นี่แหละธรรมชาติของฉัน " สีหน้าแววตาของแทคยอนแสดงความเศร้าออกมาชัดเจน
เค้าลุกขึ้นเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า และเดินออกจากห้องไป
" ฉันจะไม่กลับมาที่นี่อีก" แทคยอนทิ้งท้ายไว้ด้วยน้ำเสียงแฝงความเจ็บปวด ถ้านายรั้งฉันไว้ ฉันอาจไม่ไป แทคยอนปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาขณะขับรถมุ่งสู่บอสตัน
นิชคุณอึ้งกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น เจ้าหน้าที่ทุกคนในบริษัทเดือดเป็นฝืนเป็นไฟ เค้าติดต่อแทคยอนไม่ได้ในตอนแรก
แต่พี่ใหญ่แดกูเข้าไปคุยกับลุงผัก เพราะรู้ว่าลุงผักน่าจะเข้าใจ ลุงผักตัดสินใจให้แทคยอนพักงานแบบติดทันบน
และออกข่าวว่าแทคยอนกลับไปพักผ่อนที่บ้าน รายกายทุกรายการไอดอลจะออกกันแค่5 คน นิชคุณดูจะเครียดที่สุด เค้าเป็นเหยื่อของแทคยอนแต่ทำไมเค้าต้องรู้สึกผิด
นิชคุณเข้ามาคุยกับจุนเคแบบจริงจัง และทำให้รู้ว่า แทคยอนรักเค้า เมื่อรู้แบบนั้นนิชคุณก็ปล่อยวางเรื่องแทคยอนทันที มันไม่ใช่ความผิดเค้าซักหน่อย
3เดือนต่อมาแทคยอนก็ถูกเรียกตัวกลับ เค้าดูผอมสูบไปมาก และภายในใจของเค้าก็ยังเจ็บอยู่มากเหมือนเดิม นิชคุณหันไปคบกับทิฟฟานี่ทันทีที่แทคยอนกลับบ้าน
เมื่อกลับมาเจอกัน ทำให้แทคยอนแทบทนไม่ไหว หัวใจเค้ากำลังกลัดหนอง มันทำให้เค้าหลุดพูดความลับที่นิชคุณแอบคบทิฟฟานี่ออกมาด้วยความอิจฉา
แทคยอนเริ่มสร้างกำแพงอีกครั้ง ลุงผักบอกว่าแทคต้องผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้ การเอาแต่หนีไม่ช่วยอะไร แทคยอนเริ่มมีอาการซึมเศร้าแบบเห็นได้ชัด เค้านอนไม่หลับและง่วงเยอะในเวลาทำงานมากกว่าเดิมหลายเท่า และเค้าหลบกล้องเวลาที่เพื่อนๆถ่ายเล่นกัน
นิชคุณโกรธและไม่คุยกับแทคยอนเลย เค้าคุยกันเเค่ต่อหน้าสื่อเท่านั่น มิตรภาพของพวกเค้าเปลี่ยนไป ช่องว่างของพวกเค้าเยอะขึ้น
จุนเคต้องเข้ามาแทนที่นิชคุณเค้าต้องเข้ามาแทนที่เจ้าคนผิวขาวที่ปกติเป็นดูแลไอ้แมวยักษ์นี่ เวลาแทคยอนป่วยอิแมวยักษ์นี่น่ากลัวมาก จุนเคไปขอร้องนิชคุณ แต่เหมือนนิชคุณก็นั่งยันนอนยันว่าไม่เอา
คืนวันนั้นแทคยอนล้มในห้องน้ำ และนิชคุณอยู่กับแทคยอนแค่2คนในบ้าน เค้าจึงต้องมาดูแลแทคยอนที่ไม่ได้สติเลย เค้าเห็นแทคยอนนอนละเมอร้องไห้พูดชื่อเค้า
นิชคุณมองดูแทคยอนด้วยสายตานิ่งเชย ความรักของเราเป็นไปไม่ได้หรอกแทคยอน เพราะเค้ารักทิฟฟานี่
อาทิตย์ต่อมาทุกคนไปกินเหล้ากัน 4 คน หนุ่มๆไปปิ้งบาร์บีคิว นิชคุณไปมีเรื่องกับผู้ชายที่มาจีบทิฟฟานี่ คนพวกนั้นเข้ามาทำร้ายนิชคุณด้วยการใช้ไม้ตี แทคยอนที่อยู่ในเหตุการณ์กระโดดเข้ามาช่วย เค้าโดนตีที่แขนเพราะเข้ากอดนิชคุณไว้ เจ้าหน้าที่เข้ามาช่วยแยกคนพวกนั้นออกไป แทคยอนกระดูกแขนร้าว เค้าไม่พูดอะไรกับนิชคุณเลย เค้าแค่ปกป้องคนๆนี้ด้วยชีวิตเท่านั้น
" นายทำแบบนี้ก็ไม่ได้ทำให้ฉันหันมารักนายหรอกนะ" นิชคุณพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
" นายไม่ต้องรักหรอก ความรักที่ได้มาแบบนี้ฉันก็ไม่ต้องการ" แทคยอนพูดเรียบๆขณะที่นอนที่โรงบาล
" ฉันไม่มีวันรักนาย" นิชคุณพูดอีก
" ฉันก็ไม่มีวันที่จะเลิกรักนาย" แทคยอนสบตานิชคุณ
" ฉันเป็นได้แค่เพื่อนนายเท่านั้น ตัดใจซะแทค ยอมรับความจริงบ้าง" นิชคุณเน้นเสียงเด็ดขาด
" ฉันทำไม่ได้...นายกลับไปเถอะ..ฉันอยากนอน" แทคยอนแววตาเศร้าลง น้ำตารื้อขึ้นมาอีกแล้ว
" คุณ !! " ทิฟฟานี่เดินร่าเข้าห้องมากอดเอวนิชคุณต่อหน้าแทคยอน
" ไงแทค เป็นไงบ้าง" ทิฟถามด้วยความเป็นห่วง
" เรากลับเถอะทิฟ แทคกำลังจะนอน" นิชคุณโอบเอวทิฟฟานี่เข้ามาจูบแก้มทิฟฟานี่ทีนึง
" ไปก่อนนะแทค" ทิฟฟานี่และนิชคุณเดินออกจากห้องไป
นายมันคนเลือดเย็นนิชคุณ!! แทคยอนปล่อยให้น้ำตาร่วงออกจากตาไม่ขาดสาย เมื่อไหร่เค้าจะตัดใจจากคนตัวขาวได้สักที
저는 사파게티를너무 좋아 합나다
ฉันชอบสปาเก็ตตี้มาก
저는행복해요
ฉันมีความสุข
닉군시은 스파게티을 맛있십니 까?
นิชคุณสปาเก็ตตี้อร่อยไหมคะ?
안영택연오빠🙌
ok.blog fanclub
http://m.blog.naver.com/ok_baque/220449768196
요리 การปรุงอาหาร
확인 (을) ยืนยัน 화인을 ตรวจสอบ
위해 สำหรับ ( 위하다 =สำหรับ)
요리 확인을위해'
สำหรับ ตรวจสอบ(กรรม) การปรุงอาหาร(กริยา)
กรอกแสงผ่าน4ฝ่ามือของคุณ
อีกสักครู่จะพบกับรายการ삼시세끼
손바닥(에=ของ)사 ในฝ่ามือของคุณ 사 =4 손มือ 바닥에 บนพื้น /4ฝ่ามือบนพื้น
빛 แสง 빛(을)แสงเป็นกรรมของประโยค
내뿜는 วูบวาบ 내뿜 ที่กรอกด้วยน้ำ
손바닥에
กรอก(는)เป็นประธานของประโยค แสง(을)เป็นกรรมของประโยค)ผ่าน4ฝ่ามือของคุณ
요리 การปรุงอาหาร언แช่แข็ง맨 ชอนคยูน
잠시후 อีกสักครู่
방송 =บรอดคราสติ้ง
회 เวลา
잘 ดี ** ใช้นำหน้ากริยาต่างๆเป็นการอวยพร "ว่าดี"
ระดับทั่วไป
자다 นอน
잘자 นอนดีนะ หรือฝันดีนะ
잘지내요 สบายดีไหม
감사니다 ขอบคุณ
안녕히주무해요 ราตรีสวัสดิ์
밤에 잘자요 คืนนี้ฝันดีค่ะ
모두 잘자요 ฝันดีค่ะทุกคน
내을 พรุ่งนี้
잘자 내꿈꿔 ฝันถึงฉันนะคะ
좋운 꿈궈요ฝันดีค่ะ
내꿈속으로 들어오세 요 เข้ามาในค.ฝันฉันด้วยนะคะ
꼼속의 만나 เจอกันในฝันนะ
잠이 안와요 ไม่หลับเลยค่ะ
잠이 안언다 นอนไม่หลับเลย (บ่นกะตัวเอง)
졸려 ง่วงจัง
빨리자세요 รีบนอนเถอะนะคะ
저ฉัน/는ชี้ประธานไม่มีตัวสะกด/택연/오빠พี่ชาย/각/그릅คิดถึง습니다 คิดถึง💖💕
오빠/는/ 잘자요ฝันดีนะ🙆
아/셈블리/&/삼시세끼 😉😉화이팅 화이팅!!(สู้ๆ)😙😙
저/는/어셈블리/를/봅니다ดู/고และ/울어요.ร้องไห้
이นี้/ 아세블리 /는คำชี้/어렵ยาก/시만แต่ =ยึดคำกริยาแท้เป็นหลัก โดยเติมได้หลังคำกริยาav,dv/재미สนุก+있어요./
오늘 วันนี้
มาถึงก็ nc เลย
"คุณ..อา..อา" เสียงแหบหวานครางผ่านริมฝีปากที่เผยอปากขึ้นจนเห็นฟันขาวๆ คนผิวเข้มเเหงนคอขึ้นจนสุดตัว ด้วยความเสียวซ่านที่แล่นผ่านไปทั่วร่าง
"อื้ม..อื้อ" ฟันขาวๆของคนร่างใหญ่กัดเม้นลงบนรืมฝีปากตัวเองจนแทบขึ้นรอยช้ำ
"..." คนร่างขาวไม่ตอบอะไร มีเพียงเสียงขยับของริมฝีปากที่รูดรั้งแก่นกายที่ขยายใหญ่ของแทนยอนดังขึ้นเป็นระยะเท่านั้น
" คุณ..อั่ก..อ๋า" คนผิวเข้มครางหวานผ่านลำคอ ร่างกายแทคยอนสั่นเกร็ง ฝ่ามือเข้มขยุ้มจิกหมอนใต้ศรีษะตัวเองจนสุดแรง
" คุณ..แทคไม่ไหวแล้ว.ได้โปรด...เร็วกว่านี้ได้ไหม" คนผิวเข้มทรมานกับจังหวะดูดรูดรั้งช้าเนิบนาบเร้าใจที่นิชคุณเป็นคนกำหนด เเทคยอนเข้าใกล้จุดปลดปล่อยขึ้นทุกที
" อย่าเพิ่งรีบร้อนสิ" คนผิวขาวถอนปากตัวเองออกจากแก่นกายคนรัก เค้ายกยิ้มเมื่อเงยหน้าขึ้นมองคนรัก
"อ่า..คุณ...ได้โปรด" แทคยอนชะโงกหัวขึ้นมาเพื่อขอร้องนิชคุณ
" ใจเย็นๆแทค..นี่มันเพิ่งเริ่มเท่านั้น" คนผิวขาวแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองช้าๆ เค้าจ้องมองใบหน้าคนรักที่ขึ้นสีแดงระเรื่อจากไฟรักที่เค้าเพิ่งจุดไป
"แยกขาแล้วชันเข่าขึ้นสิ" นิชคุณสั่งแทคด้วยเสียงแหบพร่า ตัวนิชคุณเองก็มีอารมณ์ไม่ต่างจากแทคเลยจ
" แยกขา.." ท่าทีแทคไม่ค่อยไว้ใจนิชคุณเท่าไหร่
" เชื่อใจคุณสิแทค.." คนผิวขาวพูดเสียงอ่อนโยนก่อนจะเขยิบตัวไปด้านหน้าเพื่อจูบปากแทคยอน
"อืม..อา" คนผิวเข้มเผยอริมฝีปากรับเรียวลิ้นร้อนที่ซอกซอนเข้ามาเพื่อลิ้มรสความเย็นช่ำและหวาน
ล้ำในปากของเค้า
นิชคุณถอนจูบออกช้าๆก่อนจูปปิดปากแทคยอนอีกครั้ง ฝ่ามือเนียนขาวลูบไล้ไปตามแผ่นอกช้าๆ เรื่อยลงมาจนถึงตุ่มไตเม็ดเล็กที่ชี้ชันขึ้น คนผิวขาวก็ไม่รอช้าที่จะแตะต้องมัน เค้าลูบไล้ปลายถันแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆเพิ่มน้ำหนักการกดบีบขึ้นเรื่อยๆ
"อื้อ..งื้อ..อื้อ" คนผิวเข้มทรมานด้วยความร้อนหวาบหวามที่ก่อตัวขึ้นในร่างกายเค้า ร่างกายของแทคยอนตอบสนองการสัมผัสอย่างรุนแรง แต่เค้าไม่สามารถพูดหรือครางอะไรออกมาได้มากกว่านี้ เพราะคนผิวขาวยังครองครองปากและลิ้นของเค้าไว้
"อ๊ะ..อ่า..อ๋า!!" แทคยอนครางออกมาเสียงดัง เมื่อริมฝีปากของคนตัวขาวผละออกจากริมฝีปากของเค้า
" คุณสัมผัสแทค..ได้โปรด..อา" ฝ่ามือเข้มรวบรั้งนิ้วมือของคนผิวขาวกดลงที่หว่างขาของตนอย่างใจร้อน
"ฮะ.ฮะ..ใจเย็นสิแทค.." คนผิวขาวมองคนรักอย่างมีความสุข
ก่อนจบ
" คุณนอนกับจี แสดงว่า คุณรักจีใช่ไหม" น้ำเสียงของบุรุษร่างใหญ่สั่นเทาด้วยความเสียใจ แต่สีหน้าของเค้านั้นไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ใดๆ
" เปล่านะแทค คุณไม่ได้ทำแบบนั้นกับจี" นิชคุณพยายามอธิบายให้คนตรงหน้าฟัง
' สถานการณ์ตอนนั้นคงเป็นแบบนี้ ถ้าวันนั้นแทคตามออกมาอธิบาย ถ้าวันนั้นจีตามออกมาอธิบาย คุณคงไม่ทำแค่ยืนนิ่งๆ' นิชคุณรู้สึกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
" .แล้วแทคเป็นอะไร...สำหรับคุณ.." แทคยอนพูดเสียงเบา คนร่างใหญ่หันหลังให้กับคนผิวขาวตรงหน้า
" จีนอนกับคุณ..แล้วพี่ซึงล่ะ...แม่นอนกับพี่ฮง..แล้วพ่อล่ะ..แล้วแทคล่ะ..พวกเราเป็นอะไร "
น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าทะลักออกมาไม่ขาดสาย คนผิวเข้มไม่อาจเก็บซ่อนความรู้สึกได้
" พวกเราเป็นอะไร..อึก..ฮือ" คนตัวใหญ่ร้องไห้ออกมาอีกแล้ว
" แทคอย่าไปนะ!!" คนผิวขาวรีบกอดตัวคนผิวเข้มไว้ " แทค..คุณรักแทคนะ.รักแค่แทคคนเดียว"
.นิชคุณไม่อยากเห็นแทคยอนร้องไห้แล้ว เค้ากลัวเหลือเกินกลัวว่า วันเวลาเก่าๆจะย้อนกลับมาทำร้ายแทคยอนอีก ' คุณขอโทษที่ไม่ได้คิดถึงใจแทค'
" อึก อึก เอิ๊ก อึก" คนผิวเข้มสะอึก ร่างกายแทคยอนเครียดเกร็งขึ้น ผิวกายเย็นยะเยือก จนแม้แต่นิชคุณยังรู้สึกได้จากการโอบกอดจากด้านหลัง
" แทค!!" นิชคุณหมุนตัวแทคยอนมาหาเค้า เลือดสีเข้มไหลออกจากริมฝีบางบางหยัก
แทคยอนกัดริมฝีปากตัวเองไม่ปล่อย "อึก ฮึก" สีหน้าแทคยอนซีดเผือก
" แทค" ร่างเย็นเฉียบตรงหน้านิชคุณทรุดตัวลงกับพื้น แต่โชคดีที่นิชคุณรั้งตัวแทคยอนได้ทัน
บ้าเอ้ย!! " นิชคุณอุ้มร่างของคนรักขึ้น และรีบพาไปโรงบาลทันที
" โฮ แทคเป็นไงบ้าง" คนผิวขาวลุกลี้ลุกลน ถามเพื่อนตาตี่เสียงเครียด เมื่อเพื่อนรักเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน
ไปหาที่นั่งคุยเถอะ จุนโฮพาเพื่อนตัวขาวมานั่งที่ม้าหินบริเวณลานหญ้ากลางโรงบาล
" เครียดน่ะ...ไม่เป็นอะไรมากหรอก..โฮคิดว่าแทคต้องบำบัดจิตนะ ที่ผ่านมาเราหลีกเลี่ยงเพราะอาการคุณแทคดูน่ากลัวมาก แต่หลังจากผ่านช่วงนั้นมาได้ คุณแทคอาการดีขึ้นกว่าแต่ก่อน โฮมองว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีนะ " จุนโฮพูด
" แล้วคุณต้องทำยังไงบ้าง" นิชคุณถาม
" โฮแค่อยากรู้ว่า..คุณจะพาคุณแทคข้ามจุดนี้ไปด้วยกันได้ไหม..คุณแทคมีปัญหาที่ใจ..
ปัญหาเกี่ยวกับทัศนคติ และการปลูกฝังความคิดที่แตกต่างจากความเป็นจริง "
"...." นิชคุณนิ่งเงียบ
" ปัญหานี้อาจจะไม่หมดไปตลอดชีวิตของคุณแทคเลยก็ได้ ถ้าคุณคิดว่ามันหนักเกินไป โฮอยากให้คุณเดินออกมาตั้งแต่ตอนนี้..." จุนโฮบอกเพื่อนรักไปตรงๆ เค้าเจ็บที่เห็นคนรอบตัวเป็นทุกข์
" คุณเป็นต้นเหตุของปัญหาทั้งหมด..คุณจะไม่ทิ้งแทคไปหรอกนะ"ผๆๆ นิชคุณมองหน้าเพื่อน
" คุณ..คุณคิดว่าถ้าคุณแทครู้เค้าจะดีใจไหม ..คุณอยู่เพียงเพราะแค่ต้องการรับผิดชอบชีวิตคุณแทค" จุนโฮตอบกลับ
" คุณคิดว่ามันไม่ใช่การรับผิดชอบ" นิชคุณยอมรับกับเพื่อน
" คุณโง่เอง โง่มาตลอด คุณเป็นคนเดียวที่ไม่รู้ว่าแทครักคุณ คุณผิดเองที่ดูไม่ออก"
คนผิวขาวน้ำตาซึม
" ไม่หรอก..บางครั้งตอนนั้นมันอาจจะไม่ใช่เวลาของเราก็ได้"
จุนโฮมองเพื่อนตัวขาวอย่างเข้าใจ และเค้าก็รู้สึกว่านิชคุณเปลี่ยนไป ผู้ชายที่เคยเจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจ
เปลี่ยนไปมากจริงๆ ต้องขอบคุณคุณแทคยอนสินะ
" ไปหาคุณแทคเถอะ ป่านนี้คงตื่นแล้วมั้ง" จุนโฮกอดคอนิชคุณ
ลาก่อนคุณ
" ไม่ต้องรักแทคก็ได้ สำหรับแทคแค่คุณปลอดภัย และมีความสุขก็พอแล้ว คุณจะรัก..กับใครก็ได้...ไม่จำเป็นต้องเป็นแทค...เจ็บจัง..รักคุณแล้วแทคเจ็บที่หัวใจ..แทคเจ็บ..." คำพูดแทคยอนก่อนที่จะหมดสติไป ผุดขึ้นมาในหัวคนผิวขาวหลังเกิดเรื่อง
" นายทำแบบนี้ทำไมแทค นายพูดแบบนี้ทำไม" นิชคุณพูดเสียงสั่น หยดน้ำใสๆค่อยๆไหลออกจากดวงตากลมโต
" แทคเจ็บ..แทคเจ็บที่หัวใจจังครับแม่" คำพูดนี้วนเวียนซ้ำในหัวคนผิวขาว ขณะยืนดูหมอปั๊มหัวใจแทคยอน หน้าอกที่ชุ่มไปด้วยเลือด ตอกย้ำภาพเหตุการณ์เมื่อช่วงบ่ายได้ดี
" แทคนายทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง นายบอกรักฉัน แล้วก็ปกป้องฉันโดยเอาชีวิตตัวเองเข้าแลก และนายก็จะทิ้งฉันไป นายคิดว่าฉันจะใช้ชีวิตต่อจากนี้ไปได้อย่างมีความสุขงั้นหรอ..ห่ะ" คนผิวขาวแผดเสียงหลังจากเดินแทรกพยาบาลเข้าไปเค้าจับตัวแทคเขย่าในจังหวะที่หมอเตรียมจะปั๊มเครื่องปั๊มหัวใจ
" แทคตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ มารับผิดชอบสิ่งที่นายทำ..นายเห็นไหมว่าอูยองเสียใจขนาดไหน..ไหนเห็นรึเปล่าว่าฉันเสียใจขนาดไหน"
คนผิวขาวเขย่าตัวแทคยอนไม่หยุด
" นายทำแบบนี้ทำไมห่ะ" นิชคุณทรุดตัวลงนั่งกับพื้นข้างเตียง
ตึ๊ด ตึ๊ด ตึ๊ด สัญญาณชีพดังกลับมา หมอและนางพยาบาลต่างตกใจ แทคยอนกลับมาหัวใจเต้นอีกครั้ง
" ผมจะออกจากวง..และไม่หวนเข้าสู่วงการอีกแล้ว" แทคยอนพูดกับลุงปาร์ค
" นายต้องพยายามมากกว่านี้" ลุงปาร์คพยายามให้กำลังใจแทคยอน เค้าเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น เค้ารู้มาตลอดว่าแทคกำลังทุกข์ทรมานกับความรักที่ไม่สมหวัง
" ปล่อยผมไปเถอะครับ.." แทคยอนน้ำตาไหลออกจากดวงตาเรียวๆของเค้า
" เอาอาชีพการงานมาแลกมันคุ้มเหรอแทค" ลุงปาร์คถาม
" หัวใจผมมันกำลังจะสลายไป...ผมทรมาน" แทคยอนพูดเสียงเบา
" นายจะบอกเด็กๆเมื่อไหร่" ลุงปาร์คถามต่อด้วยน้ำเสียงเครียด เค้ากำลังหวั่นใจกับเรื่องที่กำลังตามมาเช่นกัน จะมีคำถามมากมายเกิดจึ้น และอาจเกิดปรากฎการณ์ประท้วงเงียบเช่นครั้งหัวหน้าวงอีก
" วันนี้ครับ...ผมจะแถลงข่าววันนี้..ผมจะบอก พร้อมกันทั้งหมด " แทคยอนหันหน้าหนีลุงปาร์ค เค้าไม่อยากให้ลุงได้เห็นมุมอ่อนแอของเค้ามากกว่านี้
" แทค แทค นายเป็นยังไงบ้าง" นิชคุณลุกขึ้นจับมือแทคยอนแน่น
คนผิวเข้มลืมตาขึ้น น้ำตาหยดออกจากปลายหางตาทั้ง2 ข้าง ริมฝีปากยกยิ้มบางๆ ดวงตาหรี่ปรืบมองคนหน้าขาว
" .....มีความสุขมากๆนะ..ดูแลคุณด้วยนะยอง.. ตึด ตึ๊ค.ติ๊ด ติ๊ ดดดด" เสียงคลื่นหัวใจของแทคกระตุกเล็กน้อยก่อนหยุดลง
" ไม่ ไม่ ไม่ !! หมอ หมอ หมอ" นิชคุณทำอะไรไม่ถูกหมอรีบเข้ามาช่วยปั๊มหัวใจให้ทันที
" อย่าทำแบบนี้แทค!!.." นิชคุณหวีดร้องไม่หยุด
ขณะที่ทุกคนรวมตัวกันในห้องประธาน
Rrrrrrrrrr
" ว่าไงคุณ..มีอะไรเปล่า" จุนซูรับมือถือ
"..........." จุนซูทำมือถือหลุดจากมือ สิ่งที่นิชคุณเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หมดอะไรตายอยาก
"...." จุนซูก้มลงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เค้าลุกขึ้นไปคุยบางอย่างกับลุงปาร์คทันที
" ฉันไม่ได้จะโทษใคร..แต่สิ่งที่ฉันไม่อยากให้เกิดอีกคือความไม่สามัคคีกัน การแตกแยก การแบ่งฝ่าย การเมินเพื่อนร่วมงาน..ฉันหวังว่า...นี่จะเป็นบทเรียนให้พวกนาย"
" แทคเซ็นสัญญายุติการเป็นนักร้องตั้งแต่2 วันก่อนหน้านี้ และวันนี้ก่อนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แทคเตรียมขึ้นแถลงข่าวเรื่องการถอนตัวจากวงการ " ลุงปาร์คพูด
" และตอนนี้เราเสียเค้าไปแล้ว..พรุ่งนี้พี่จะแถลงข่าวการเสียชีวิตของแทคยอนตอน7 โมงเช้าทุกคนเตรียมตัวด้วย" ลุงปาร์คยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่เอ่อคลอขึ้นมา เมื่อปาร์คพูดจบและเดินออกจากห้องไป เข้าต้องรีบไปจัดการเรื่องแทคยอน เรื่องพ่อแม่แทคและเรื่องอื่นๆ
" เสียชีวตอะไรครับพี่" ชานชองตกใจ เค้าหันไปถามจุนซูทันที
" ตามนั้นแหละ..เราเสียแทคไปแล้ว..คุณโทรมาบอก" จุนซูทำหน้านิ่งเค้าพยายามอย่างหนักที่จะเก็บซ่อนน้ำตาไว้
" พี่คุณ..อยู่กับพี่แทคคนเดียวรึครับ" อูยองทำเสียงไม่พอใจ เค้าหึงมากแม้แต่ร่างไร้วิญญาณของแทคยอนก็กรีดหัวใจเค้า
" พอแล้วอูยอง..นายควรจะมีสติบ้าง" จุนโฮพูดขึ้น " นี่ไม่ใช่เวลามาหึงนะ"
" พี่คุณกลับเถอะ" ด้งพยายามพานิชคุณออกจากห้องพยาบาล แต่นิชคุณไม่ไป เค้านั่งเกาะเตียงแทคไม่ปล่อย
" ถ้าคนที่นอนตรงนี้เป็นผม พี่จะทำแบบนี้รึเปล่าครับ" ด้งตวาดเสียงดังด้วยความโมโห
" สิ่งนี้ไม่ควรเกิดขึ้น แทคไม่ควรต้องทำแบบนี้ นายไม่ควรต้องทำแบบนี้ " นิชคุณพูดด้วยสายตาว่างเปล่า
" รักอะไรกัน " นิชคุณพูดต่อ
" ด้งจะเอาตัวเข้าปกป้องคุณแบบแทคไหม" นิชคุณถามแฟนหนุ่มของตัวเอง
" ทำสิ" อ้งตอบอย่างจริงจัง
" เราเลิกกันเถอะ..คุณไม่อยากให้คนที่รักคุณเป็นแบบนี้แล้ว" คนผิวขาวพูดจบ เค้าก็ลุกออกจากห้องไป อูยองเงียบและปล่อยให้นิชคุณออกจากห้องไปง่ายๆ
ในห้องแทคมีไดอารี่ที่เขียนเรื่องของนิชคุณไว้เยอะมาก นิชคุณถือวิสาสะเข้าห้องแทคยอน ทำไมเค้าถึงหมางเมิงใส่แทค แทคเขียนคำว่า เจ็บปวด ไว้หลายคำ ยิ่งช่วง2 ปีหลังที่นิชคุณและกลุ่มน้องเล็กมีเรื่องกับแทค แทคบรรยายความรู้สึกไว้อย่างลึกซึ้ง เค้าคิดทบทวนหลายครั้งที่จะออกจากวง แต่ปธ.ปาร์คก็หน่วงเหนี่ยวเค้าไว้ ทุกครั้งที่รู้สึกแย่เค้าจะเเกล้งทำเป็นหลับพยายามหลับเพื่อออกจากปัญหา
แทคยอนที่เคยสดใสร่าเริงได้ตายจากไปแล้ว เค้าตายจากเราไปก่อนหน้า2 ปี เหลือแต่ร่างไร้วิญญาณและหัวใจที่แหลกสลาย แต่วันนี้เค้าได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระแล้ว
2pm พักงานครึ่งปี นิชคุณขอพักงาน1 ปี ไว้อาลัยให้สมาชิกคนสำคัญ แทคยอน แร๊ปเตอร์หลักของวง ที่เสียชีวิตจากการเอาตัวเข้ารับมีดจากแอนตี้แฟนนิชคุณ ถ้าแทคยอนไม่เข้ามารับมีดไว้ นิชคุณคงเสียชีวิตทันที่เพราะตำแหน่งแทงนั้นตรงกับหัวใจของนิชคุณพอดี
ส่วนตำแหน่งที่แทคยอนโดนนั้นก็อันตรายไม่แพ้กัน แทคยอนที่ยืนห่างนิชคุณ2 เมตร น่าจะเห็นเหตุการณ์เป็นคนแรก เค้าคงคิดจะปกป้องครอบครัวตัวเองจนลืมความปลอดภัยของตัวเอง แทคยอนเสียชีวิตหลังจากนอนicu ได้แค่2 คืน
2pm จะเดินหน้าต่อไปอย่างไร เป็นอีกครั้งที่พวกเค้าต้องสูญเสียเพื่อนร่วมทีม สูญเสียสมาชิกคนโตของบ้านไป ไว้อาลัยให้แด่ อ๊ค แทคยอน
TK ผู้ชายของผม
"กุ๊ยเป็นแฟนคนแรกของแทคนะ " ใช่ไหมแทค สาวผมลอนหันมาถามแทคยอน กุ๊ยๆหันไปจ้องหน้าคนแปลกหน้าอีกคนในห้องพักโรงบาล
"แต่ผมเป็นผู้ชายคนแรกของเค้านะครับ"แทคยอนสำลักน้ำเปล่าในปากทันที " แค่ก แค่ก " นิชคุณเดินเข้าประชิดเตียงนอนผู้ป่วยกระชากคอเสื้อแทคยอนออกด้านข้าง ทำให้เห็นร่องรอยเเดงเป็นปื้นๆหลายจุด รวมทั้งรอยกัดหลายรอย ด้วย
" นายนี่มันเลวจริง นิชคุณ " แทคยอนตีแขนของคนร่างขาวออกไปให้พ้นจากตัว
" ฉันให้อภัยนายได้ แต่ไม่ได้หมายความว่า นายจะทำอะไรก็ได้" แทคยอนแยกเขี้ยว
กุ๋ยกุ๋ยตาลุกวาว " พวกคุณ..นอนด้วยกันเหรอ" ผู้หญิงร่างเล็กยกมือขึ้นปิดปากตัวเองกลัวเสียงกรี๊ดจะดังออกไปนอกห้อง
" เค้าเป็นของผมแล้ว หวังว่าคุณจะเข้าใจนะครับ" นิชคุณจ้องหน้ากุ๋ยกุ๋ย
"กลับไปก่อนนะกุ๋ยเดี๋ยวแทคจะไปคุยด้วย" แทคทำท่าเสียใจใส่ผู้หญิงตัวเล็ก
" นายมันบ้า โรคจิต นายทำลายชีวิตฉันทำไม" แทคยอนกระชากเสียงใส่นิชคุณ
" ผมต้องการคุณ ผมอยากกอดคุณอีก อยากให้คุณอยู่ข้างผม" นิชคุณทำหน้านิ่งเดินเข้าหาแทคยอนยื่นมือไปจับมือแทคยอน ยกขึ้นมาเพื่อจูบผ้าพันแผล
เพี๊ยะ! แทคยอนสะบัดมือกระทบหน้าคนร่างขาว
" ฉันไม่ต้องการนาย ไม่อยากให้นายมากอด ไม่อยากให้นายโดนตัวฉัน ฉันขยะแขยง"
แทคยอนพูดด้วยน้ำเสียงขึ้นจมูก
" สิ่งที่นายทำมันไม่ได้แตกต่างจากสิ่งที่นายเกลียดเลย นายคิดได้ไงว่าฉันจะยอมอยู่ข้างนาย ไอ้ตุ๊ดเอ๊ย!!"
" ถึงจะเป็นตุ๊ด แต่ผมก็ได้ตัวคุณมาแล้วนะครับ" นิชคุณตอบเสียงเรียบ
แทคยอนมองหน้านิชคุณ เค้ากำลังอึ้ง ใช่!! ฉันโดนมันข่มขืน ไม่ว่าคนตรงหน้าจะเป็นเพศไหน เรื่องจริงก็ไม่เปลี่ยนไปอยู่ดี
อึก อึก ฮึก แทคยอนน้ำตาไหลออกมาเต็มดวงตา แทคยอนยกข้อมือขึ้นซับน้ำตา
sexป่าเถื่อนกับเรื่องเข้าใจผิดที่ทำลายชีวิตเค้า
" ผมขอโทษนะคับ ได้โปรดอย่าร้องไห้ ผมขอโทษ" นิชคุณกอดปลอบแทคยอน เค้าก้มลงจูบซอกคอคนผิวเข้ม ได้กลิ่นหอมๆจากซอกคอ นิชคุณสูดดมกลิ่นหอม และเริ่ม ใช้ลิ้นไล้ไปตามแอ่งคอ
"ไอ้บ้านี่ บอกว่าให้หยุดไง จูบทำไมวะ" แทคยอนสะบัดตัวจนหลุดจากอ้อมแขนคนร่างขาว " ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง"
" แต่...ตัวคุณแทคยอนหอมมาก ใช้น้ำหอมอะไรรึเปล่า" คนร่างขาวพยายามซึ้ดจมูก ขยับหน้าเข้ามาใกล้ตัวแทคยอน ทำท่าเหมือนหมาดมกลิ่นระเบิด
" ไม่ได้ใช้อะไรทั้งนั้นแหละ เจ็บจะตายขนาดนี้ใครเค้ามาห่วงตัวหอมวะครับ" แทคยอนขมวดคิ้ว พร้อมกระเถิบตัวหนี
" กลิ่นมันหอมๆ ชวนวาบหวาบมาก กระตุ้นอารมณ์สุดๆ" นิชคุณยังพูดหน้าตายใส่คนบนเตียง สบตาแบบมีเลสนัย
" ออกไปเลยนะไอ้หมาบ้า ฉันจะนอนแล้ว" แทคยอนเริ่มโมโห ขยับตัวหนีปลายจมูกของคนผิวขาว
" จุ๊บ เจอกันพรุ่งนี้นะคับเจ้าแมวน้อย" นิชคุณโน้มตัวมาเร็วมาก เข้าจูบเข้าที่หน้าผากของคนผิวเข้ม ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องไป พร้อมหันมายิ้มสดใสให้
แทคยอนทำหน้าเหว๋อ เอามือลูบหน้าผากแบบขยะแขยง
"ถ้านายทำแบบนนี้อีกฉันจะฆ่านาย ไอ้บ้าเอ๊ย"แทคยอนตวาดใส่คนที่เพิ่งเดินออกไป
" ใครเป็นแมวน้อยวะ" แทคยอนโมโหเอามือทุบหน้าขาตัวเอง
" โอ๊ย บ้าชิบ" " บัดซบเอ๊ย" แทคยอนทิ้งตัวลงนอนหัวกระแทกเข้ากับขอบเตียง
โป๊ก !! "โอ๊ย!!ToTแม่งเอ๊ย" แทคยอนเอามือคลึงหัวตัวเองพร้อมกับคู้ตัวนอนลงกับเตียง ปีนี้ชงแน่ๆ
"
